Harold Norse

|pseudonim = |grafika = Plaque_Beat_Hotel,_9_rue_Gît-le-Cœur,_Paris_6.jpg |opis grafiki = H. Norse mieszkał w Beat Hotel |alt grafiki = |pełne imię i nazwisko = |pełne imię i nazwisko org = |data urodzenia = 6 lipca 1916 |miejsce urodzenia = Brooklyn, Nowy Jork |data śmierci = 8 czerwca 2009 |miejsce śmierci = San Francisco |narodowość = angielska |język = angielski |Alma Mater = |dziedzina sztuki = literatura |epoka = XX, XXI w. |gatunek = |muzeum artysty = |ważne dzieła = |faksymile = |opis faksymile = |odznaczenia = |nagrody = |commons = |wikiźródła = |wikicytaty = |www = }} Harold Norse (ur. 6 lipca 1916 w Nowym Jorku – zm. 8 czerwca 2009 w San Francisco) – amerykański pisarz.

Urodził się na Brooklynie. Jego matką była niezamężna żydowska imigrantka z Rosji a ojcem nieznany z nazwiska, prawdopodobnie amerykański żołnierz. Norse literaturą zainteresował się już w liceum. W 1934 r., jako student pierwszego roku Brooklyn College, wygrał konkurs poetycki. Na ostatnim roku poznał swojego partnera Chestera Kallmana. Szkołę ukończył w 1938 r. Talent Norse'a w 1951 r. został doceniony przez Williama C. Williamsa, który zaprosił go w 1952 r. do prezentacji twórczości w Museum of Modern Art. W. C. Williams określił Norse'a „najlepszym poetą swojego pokolenia”, co było wielkim uznaniem, biorąc pod uwagę, że Williams był mentorem: Allena Ginsberga, Denise Levertov, Charles'a Olsona. Po opublikowaniu w 1953 r. swojej pierwszej książki poetyckiej ''The Undersea Mountain'', wyjechał do Włoch. Szybko nauczył się języka włoskiego i zainteresował się twórczością XIX w. poety Giuseppe Gioachino Belli, którego ponad 2000 sonetów przetłumaczył. W 1957 r. miał zostać deportowany z Włoch za opublikowanie w ''Saturday Review'' wiersza „Pomnik Wiktora Emanuela (Rzym)”. W 1960 r. przeniósł się do Paryża, gdzie w Beat Hotel spotkał Williama S. Burroughsa, Gregory'ego Corso, Allena Ginsberga, Briona Gysina. Wykorzystując technikę pisarką opracowaną przez B. Gysina i W. S. Burroughsa, napisał swoją eksperymentalną powieść ''Beat Hotel''. Do USA powrócił w 1969 r. Źródło: Wikipedia